به گزارش تابناک مرکزی،غلامعباس حسن پور جانباز هشت سال دفاع مقدس در خاطرات خود نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
زمستان سال ۱۳۶۲ در جبهه جنوب بودم حدود سه ماه خانواده را ملاقات نکرده و خیلی دلتنگ شده بودم .
وسیله ارتباطی مثل تلفن در منزل نداشتیم که تماس بگیرم ،فقط هر از چند گاهی نامه ای رد و بدل می شد .
یک روز نامه ای از خانواده دریافت کردم بسیار خوشحال شده و با اشتیاق نامه را خواندم .در آن نامه نوشته بود برادرت غلامحسین به جبهه اعزام شده است .
خیلی از این خبر خوشحال شدم و تمام مقرهای لشکر ۱۷ علی بن ابیطالب را جستجو کردم اما ایشان را نیافتم تا چند روز محل استقرار رزمندگان تازه وارد را گشتم اما خبری از ایشان نبود دیگر نا امید شدم و گفتم شاید غلامحسین به جبهه کردستان اعزام شده باشد .
یک روز به اتفاق چند رزمنده به اهواز رفتم ،ساعت یازده شب برای خواب به محلی به نام زینبیه اهواز رفتیم آنجا محل استراحت رزمندگان بود ،چراغ های سالن خاموش و همه خواب بودند .
من هم پاورچین پاورچین جایی خالی پیدا کردم و در کنار یک رزمنده که خواب بود خوابیدم .
نیمه شب که برای ادای نافله شب بیدار شده بودم در همان تاریکی متوجه شدم جوانی که کنار آن خوابیده ام و ایشان هم برای نماز شب بیدار شده است برادرم غلامحسین است .
یکدیگر را در آغوش گرفتیم و گریه کردیم ،غلامحسین بیست روز بعد در عملیات خیبر هنگام نبرد در کنار خودم مورد اصابت گلوله قرار گرفت و چند روز بعد به شهادت رسید...