مدنی
مشاور وزیر صنعت، معدن و تجارت در امور خودرو به فرهیختگان گفته است:
الان یک خودروی داخلی با مشخصات پژو یا پراید با همین کیفیت از هیچ کجای
دنیا با قیمت چهار یا پنج هزار دلار نمی‌توانید پیدا کنید. اگر می‌شد وارد
کرد مسلما با توجه به فضای باز بازرگانی و اقتصاد در کشور تا الان وارد شده
بود. ببینید الان بیشترین رقابت بین خودروهای ساخت داخل است که بیشتر
مشتریان‌شان طبقات پایین جامعه است که می‌توانند شرایطی و لیزینگی بخرند.
اما مطمئن باشید اگر کسانی می‌توانستند خودرویی با همین مشخصات و کیفیت
خودروهای تولید داخل وارد کشور کنند این کار تا امروز انجام شده بود و به
همین دلیل است که ما می‌گوییم خودرو در انحصار دو خودروساز بزرگ برای
خودروهای ارزان‌قیمت است؛ چون در فضای رقابتی، قیمت این محصولات پایین‌تر
است. اما اگر بخواهند خودرو وارد یا خودروهای جدیدتری را تولید کنند مسلما
قیمت بالاتر خواهد بود. خودروساز‌های ما در رقابت با فضای بیرون از کشور هم قرار گرفته‌اند. در حال حاضر رنج قیمتی و محصولات متنوعی از خودروها داریم و می‌توان گفت با توجه به تعرفه‌هایی که برای خودروهای وارداتی گذاشته شده است که زیاد هم سختگیرانه نیست و همچنین عوارضی که باید بپردازند اگر هر دوی اینها را حذف کنیم رقابت منطقی و معقولی بین اینها به وجود می‌آید. وقتی رقابت وجود داشته باشد بالطبع نمی‌توان گفت انحصار وجود دارد و خودرو مشمول قیمت‌گذاری است. از طرفی هم در هیچ جای دنیا خودرو مشمول قیمت‌گذاری نیست.
براساس تحقیقات بین سال 80 تا 90 میزان افزایش سایر کالاها حدود 700 درصد بود. بین سال‌های 80 تا 93 قیمت کالاها حدود 1100 درصد رشد داشت؛ یعنی همه چیز 11برابر شد. قیمت خودرو بین سال‌های 80 تا 90 فقط 44 درصد در مقایسه با آن 700 درصد رشد داشته و از سال 90 به بعد بود که شاهد جهش قیمتی در این صنعت بودیم. آقایان شورای رقابت باید این تحلیل را خوب بخوانند که اگر بین سال‌های 80 تا 93 قیمت خودرو به تدریج هر سال 5/6 درصد افزایش پیدا می‌کرد، قیمت پراید الان 16 میلیون تومان بود نه 20 میلیون. نظام قیمت‌گذاری در آن 10 سال سبب شد جهش قیمت داشته باشیم و پراید از 12 میلیون تومان به 20 میلیون تومان برسد...
میزان تسهیلاتی که این دو خودروساز از بانک‌ها ظرف این 13 سال گرفته‌اند 12 هزار میلیارد تومان بود. یعنی عملا خودروسازان روی هر خودرو حدود 3 تا 5 میلیون هزینه‌های مالی می‌پردازند. قیمت‌ها که بالا برود سودشان را باید به‌عنوان نزول به بانک‌ها بدهند. در صورتی که اگر این قیمت‌گذاری معقول و آزاد بود این دو خودروساز بزرگ می‌توانستند تمام پروژه‌های توسعه‌ای خود را انجام دهند و نیازی به تسهیلات مالی نداشتند... سال 93 فقط حدود چهار هزار میلیارد تومان دو خودروساز بزرگ کشور به بانک‌ها بهره دادند. بانک‌ها پول خوبی از خودروسازها می‌گیرند.
منبع: تابناک