مهدی برونسی دومین فرزند سردار شهید عبدالحسین برونسی از فرماندهان جنگ است و با وجود اینکه مدرک کارشناسی ارشد علوم سیاسی دارد اما نمی‌خواهد که به سبک سیاسیون و سیاست‌پیشگان صحبت کند! و بنابراین مصاحبه کوتاه و اختصاصی تابناک خراسان رضوی با او که رابطه خوبی با رسانه‌ها دارد حاوی درد دل‌هایی می‌شود که شاید بزعم بعضی آتشین باشد و پرسوز ...
جناب برونسی اجازه بدهید بدون مقدمه ، چه شد که شهید برونسی را به عنوان نماد شاخص شهدای کارگری کشور معرفی کردند؟!
شهید برونسی پیش از انقلاب ضمن فعالیت انقلابی و سیاسی در بخش‌های مختلف کارگری کردند از سبزی فروشی و لبنیات تا نهایتا کارگری سر گذر که ایشان به دنبال نان حلال بودند به طوریکه خود حضرت آقا - رهبری - نیز از ایشان به صورت ویژه یاد و تجلیل می‌کنند. برای همین هم از سوی وزارت کار و بسیج، شهید برونسی را به عنوان نماد شهید شاخص کشوری معرفی کردند که از سال 90 تا 92 چند برنامه و مراسم خوب برگزار شد اما پس از آن دیگر به مرور کمرنگ شد.
در هفته کارگر چه برنامه‌هایی در راستای معرفی این شهید اسوه و الگوسازی انجام می‌شود ؟!
متوليان اصلى بزرگداشت شهيد برونسى همه ساله در هفته کارگر که شهيد برونسى نماد شاخص شهداى کارگر در کشور و شهيد ملى کارگرى هست قرار بود تا یادی از شهدا و به خصوص شهید برونسی داشته باشند که متاسفانه الان چندين است که مديران و متوليان فرهنگ ايثار و شهادت در خصوص بزرگداشت و مراسمات شهيد برونسى در هفته کارگر و ديگر يادواره هاى شهدا در مشهد صرفا به نصب بنر و پوستر عکس بسنده می‌کنند و این نصب عکس شهدا را يک شاهکار بزرگ و حرکت فرهنگى بزرگ براى شهدا ميدانند!
البته همین نصب عکس و چاپ تصاویر شهدا هم می‌تواند مقدمه یک کار فرهنگی بزرگ باشد ...
برخی مديران و متوليان در اصل، نصب بنر و عکس از شهدا رو يک دغدغه فرهنگى و يک رفع تکليف ميدانند نه يک وظيفه درحالیکه براى شهدا در عمل باید بيايند و کار کنند. آیا واقعا متوليان اين امر فکر مي‌کنند بانصب بنر در سطح شهر ديگر مردم و نسل جوان امروز ما فرهنک شهداو سبک زندگى شهدا اشناشدند؟! که ابدا اینگونه نیست.
اينها به اشتباه فکر مي‌کنند نصب بنر نام و عکس شهدا يعنى همان اهداف شهدا! و يعنى افکار شهدا! و يعنى شناخت شهدا! و يعنى معرفى الگويى از زندگينامه شهدا! و جالب اینکه امسال شهرداری مشهد که شعار شهدا را هم می‌دهد در روز کارگر و در شهر شهید شاخص ملی کارگری حتی همان تصویر شهید برونسی و سایر شهدای کارگری را هم فراموش کرد بزند درحالیکه پیشترها گاهی صرفا برای دیدن خانواده شهید ، تصویر ایشان را سر کوچه محل سکونت ما می‌زدند!
متولیان امر برای شهدا چه می‌کنند!؟
گاهی يا يک فاتحه خواندن سر مزار آنها و صرفا زیارت شهدا همه چیز را خلاصه می‌کنند! اما آيا واقعا شناخت شهيد راه شهيد فقط به همين يک عکس يا فاتحه خواندن سر مزار شهدا خلاصه ميشود؟! يانه بايد نسل جوان امروز ما و متوليان ما بروند دنبال زندگى‌نامه و سبک زندگی و سلوک شهدا ...
باید زندگی شهدا را مطالعه کنند و بهتربشناسند و مگر حضرت آقا - رهبر معظم - نفرمودند با اين شهدا ميشه راه را پيداکرد.... مگر امام خمینی (ره) درباره همين اهميت به زندگى‌نامه شهدا نفرمودند پنجاه سال عبادت کرديد؛ خدا هم قبول کند ولى يک روز وصيت نامه شهدا را بخوانيد و تفکر و تامل کنيد.
برگردیم به شهید برونسی ؛ دقیقا حرف دل شما چیست ؟!
شما بفرماييد چرا با اينکه دوسالى هست که شهيد برونسى را به عنوان نماد شهيد شاخص کارگرى کشور معرفی کردند اما چرا متوليان احیای اين امر چه در بسيج کارگرى و به‌خصوص وزارت کار در مشهد اينقدر بى‌تفاوت هستند و حتی از برگزاری يک مراسم باشکوه درشان شهدایی مانند شهید برونسی و خانواده شهيدان در مشهد و استان دریغ می‌کنند!؟
چرا اينقدر در حق پدر شهيدم که شهيد ملى و کشورى هست اينقدر جفا مى‌شود و در شان این شهيد شاخص در اين ايام روز کارگر و در راستای بزرگداشت شهيد، کم توجهى مي‌کنند و چرا الان دو سالى است روز کارگر و در سالگرد سردار برونسی، اهميت ويژه اى به اين روز کارگرنمي‌دهند! و چرا بايد همه ساله در روزهاى گرامي‌داشت شهيد برونسى فقط به يک بنر و عکس اکتفا شود؟!
خوشبختانه در دوره اخیر که شهرداری مشهد اقدامات خوبی برای گرامیداشت شهدا انجام می‌دهد ...
امیدوارم اینطور باشد و درباره همه شهدا کار شود ؛ اما امروز که خبری نیست .... سئوال ما این است که چرا همه ساله در مراسمات سالگرد و روز کارگر به خصوص در شهر مشهد خوب اطلاع‌رسانى نمي‌کنند؟ چرا به‌جاي اينکه درتمام سطح شهر اطلاع رسانى بشود درباره سبک زندگی شهيد و بنر و پوستر فاخر و محتوایی چاپ بکنند مي‌آیند درست همان نقطه اى که ما سکونت داريم رفت‌و‌آمد داريم بنر شهيد را مي‌زنند و در ديگر نقاط شهر اثری از آن نيست!
اصلا چرا المان‌هاى شهری دغدغه اصلى متوليان فرهنگى شهر ما شده .چرا هنوز شهيد برونسى بعنوان شهيد شاخص کارگرى خوب شناخته شده نيست و از سوی اداره کار هم اين مراسمات را متمرکز کردند در شهرستان ها و روستاهاى استان و نقاط دورافتاده ای مانند خليل اباد و در سایر شهرها اقدام شایسته ای در این رابطه نمی‌بینیم.
آيا واقعا شان شهدای ملی و شاخص ما صرفا محدود شدن به یک مراسم کوچک در همين روستاهای دور افتاده است و گرچه شهيد برونسى متعلق به همه کشوراست اما فردی مانند شهید برونسی قابلیت و ظرفیت بالای ملی و فراملی دارد و ابعاد روحی او را می‌توان در گستره ای وسیع‌تر عرضه کرد.
از خود شما به عنوان خانواده شهید هم نظرخواهی خاصی می‌شود ؟!
اصلا یکی از سئوالات اساسی ما و سایرین از ما همین است که چرا اينها با شما مشورت نمي‌کنند!؟ یا لااقل برای هم‌فکری دعوت نمي‌کنند تا نظرات خانواده شهيد هم مدنظر باشد. چرا متوليان فرهنگ ايثار و شهادت از فرزندان شهدا که بزرگ شدند و اکثريت تحصيلات بالایی دارند نظر و مشاوره نمي‌گيرند تا اظهار نظر کنند.
لااقل از شهداى شاخص باید بهتر تجليل بشود تا در شان خانواده هاى شهدا باشد نه اينکه اقايان بيايند کار خودشان را بکنند ميرند ولى اشکالاتش را به پای ما بنویسند!
همه ساله هم همينطور بوده بعد از مراسم مختلف درباره شهيد به خصوص متناسب با روز کارگرى، ( البته آن زمان که برنامه هایی بود! ) خيلى از دوستان و آشنايان و همرزمان شهدا از ما ايراد مي‌گيرند که چرا اجازه مي‌دهيد اينقدر ضعيف برای شهید، مراسم بگيرند و شهيد برونسى در مشهد هم هنوز غریب است!
به هرحال خوبست متولیان بپذیرند که فرزندان شهدا که در يک مقطع زمانى بچه بودند و در دوران کودکى اگر حقى هم از آنها پايمال می‌شد متوجه نمی‌شدند، الان دیگر بزرگ شدند و از مديران و متوليان انتظار دارند اين درک را داشته و از نظرات آنها هم استفاده کنند و برنامه ها و آیین ها را تخصصى‌تر و با کیفیت و اثرگذاری بیشتر برگزار کنند.
مگر چه اشکالی دارد مراسم متعارفی که برای شهدای مختلف برگزار می‌شود ؟!
متولیان خودشان سخنران انتخاب مي‌کنند و گاهی بودجه بيت المال هم هزینه می‌شود و مراسم هم مي‌گيرند اما آخرش اين انتقاد، وارد است که ورودى وخروجى خوبى ندارد و اثر مدنظر و نتیجه لازم به دست نمی‌آید.
به عنوان نمونه اینکه چرا سخنران مراسم روز کارگرى حتما بايد يک مقام مسئول از وزارت کار باشد که هيچ شناختى از شهيد برونسى ندارد و اصلا حرفى برای گفتن در يادواره شهيد و شهدا ندارد اما گاهی دعوت شده و فقط وقت جلسه را می‌گیرد.
چرا سخنران جلسه بزرگداشت روز کارگرى به نام شهيد برونسى به‌جاى اينکه يادو و خاطره شهدا رو زنده و ويژگى‌هاى شهيد برونسى را بيان کند فقط از آمار و عملکرد سازمان خودش می‌گوید.
انگار دل پر دردی دارید ؟!
آخر چرا بايد سخنران مراسم روز کارگرى بجاى گفتن برجستگى‌هاى پدر شهيدم، از خواص تخم بلدرچين و خواص گوشت شتر مرغ براى حاضران سخنرانى کند!؟ و چرا از همرزمان نزديک شهيد برونسى در اين مراسم‌های رسمى براى سخنرانى دعوت نميشود ؟!
چرا بعضى از فرزندان شهيدى که در وزارت کار و امور اجتماعى مشهد و استان، مشغول به‌کار هستند به مسئولين مربوطه اين ايراد و اشکال را نمی‌گيرند و تذکر نمی‌دهند و از مراسمات روز کارگرى برای ارتقای بهره و کيفيت کار و در راستای معرفی شهداى کارگر دفاع نمی‌کنند که البته شاید به خاطر برخی مسئولیتهایی که دارند و حفظ موقعیت شغلیشان باشد که سکوت کرده و « بله و چشم قربان گو! » شده اند.
چرا وقتى در مشهد خودمان که مراسم روزکارگرى براى شهيدمان مي‌گيرند وقتی از جوان امروز مى‌پرسيم شهيد شاخص کارگرى کشورى کيست؟! با کلى تامل و فکر کردن ميگوید: شهيد چمران يا شهيد کاوه يا شهيد همت و باکرى!
یعنی حتی شهید برونسی را نمیشناسند ؟!
ما هنوز در مشهد خودمان شهيد برونسى را به‌عنوان نماد شهداى شاخص کشورى مطرح نکردیم و هنوز سازمان‌ها و متوليان مربوط به اين امر شناختى از شهيد برونسى ندارند و آن‌وقت می‌آیند و مراسم شهید را در شهرستانها دایر می‌کنند!؟
شما ببيند وقتى جوان مسجدی امروز ما ، شهيد برونسى را فقط به اسم يا عکس يا بنر بشناسد بعد انتظار داريد شهيد را بياید و به‌عنوان شهيد شاخص و کارگرى کشورى بشناسد!
معلومه هنوزخوب براى شهيد برونسى کار نشده که جوان ما بياد بگه شهيد شاخص کشورى همت یا کاوه يا باکرى !!!؟؟؟
به نظر شما چرا مراسم شهید برونسی در شهرستانها برگزار می‌شود؟! شما پرسیدید ؟!
وقتى از متوليان بسيج کارگرى مى پرسيم علت اينکه مراسمات شهيد را در شهرستانها متمرکز کرديد؛ جواب مي‌دهند چون يا استقبال نميشود يا جمعيت کم مي‌آید !؟
آيا واقعا اين جواب منطقی است که به ما می‌دهند !؟ شما کدام مراسم فاخر را گرفتيديا خانواده‌های شهدا برگزار کردند که استقبال نشده است؟! حتی با وجود تبليغات کم !
متاسفانه پس از سال نود دو به بعد که مسئولين و متوليان بسيج کارگرى سابق در زمان آقاى بهشتى و با وجود ديگر آقايان مثل آقاى صداقت که تلاش زياد داشتند دیگر مراسمات شهيد برونسى کمرنگ تر شد.
جالب اینکه در جواب، گاهی می‌گویند از آن‌جايى که در سال سه نوبت از شهيد برونسى تجليل ميشود و هم 25 اسفند و هم نهم ارديبهشت در روز کارگرى و هم 18ارديبهشت سالروز تدفين و تشييع پيکر شهيد برونسى؛ بنابراین ما تصميم گرفتيم کمتر باشد چون خانواده شهدا همه اعتراض کردند و مردم حساس شدند که چرا همش از شهيد برونسى مراسم ميگيريد و می‌گویند مجبوریم! چون اختلاف و حساسيتى پيش نياید و گفتيم بهتر است زياد مانور ندهيم و همه را در يک روز برگزار کنیم آن هم در روز کارگرى و ان‌هم صرفا در شهرستان ها تا کسى هم حساس نشود!؟
این جواب منطقی است ؟!
واقعا کدام منطق و عقل سليم می‌گوید اگر براى شهيد برونسى مراسمى گرفته بشود اعتراض خانواده شهدا را در بر دارد يا مردم شاکى مي‌شوند!؟ آيا اين اوج کوته فکري و تنگ نظرى اين اقايان رو نمی‌رساند!؟
انتظار شما ؟!
اگر همين شهيد برونسى شهيد تهران و اصفهان، مى‌بود چنان از او تجليل مي‌کردند که کل کشور، شهيد برونسی رو مي‌شناختند و نه اينکه اين همه برونسی ، گمنام و مظلوم باشد و به‌جاى تجليل، اشکال‌تراشى و سنگ اندازى کنند ... اصلا اى‌کاش شهيد برونسى شهيد تهران يا اصفهان مى‌بود .
مگر نه اينکه حضرت اقا از شهيد برونسى به نیکی ياد مي‌کنند و شهيد برونسی را جزو عجايب و استثنائات انقلاب و نماد استعداد براى پرورش افراد می‌دانند.
مگر نه اينکه حضرت آقا فرمودند هر چقدر از شهيد برونسى تجليل بشود به‌جاست و زياد هم نيست پس چرا متوليان نمي‌خواهند شهيدان را به شایستگی معرفی کنند؟!
من نظر شخصى خودم رو ميگویم و کارى هم به نظر اطرافيان و خانواده ام ندارم نظرشون چيه!؟ به هر حال هر کسى اظهار نظرى داره و نظر من، همين واقعيتى است که ميگویم که بواقع مديران فرهنگى و متوليان وزارت کار دربسيج کارگرى در مشهد خيلى ضعيف عمل مي‌کنند.
واقعا بنده درباره کارهاي وزارت کار در خراسان رضوی و مشهد در خصوص مراسم روز کارگرى گلايه دارم.
همچنین من خواهشى که از متوليان اين امر دارم اين است که در جلساتى که براى شهدا مي‌گيرند حتما يک نماينده از خانواده شهدا در جلسات باشد و اگر گاهی اختلافى هم میان خانواده شهدا هست از اختلاف بين کانون خانواده شهيدان سواستفاده نکنند.
از غربت شهدای استان و مشهد فرمودید ... مگر تفاوتی دارند شهدای اینجا با شهرهای دیگر ...
واقعا شهداى شاخص ما مثل شهيد رستمى ، رضوى ، نظرنژاد ، کاوه ، شوشترى و رفيعى و ديگر شهداى مشهد مظلوم و گمنام هستند و واقعا شهداى شاخص ما در مشهد گمنام هستند و ساليان متمادی نه يادى از آنها ميشود نه نامى برده ميشود و من شخصا به اين نتيجه رسيدم وقت آن رسيده تا متوليان فرهنگ ايثار و شهادت ضمن حمایت از حرکت‌های فرهنگی و فرهنگسازی برای شهدا ، این پرچم تجلیل را به خود خانواده شهدا بسپارند چون آنها دلسوزترند و بهتر ميدانند چگونه بزرگداشت برگزار کنند.
البته من نميخواهم زحمات مسئولان و دوستان را کم و کوچک جلوه بدهم و از همشون ممنون و سپاسگزارم ولى از مديران و متوليان اين امر ميخواهم به رسم زندگی شهدا و برگزاری مراسم و يادواره هاى شهدا بيشتر اهميت بدهند و کار براى شهدا را واقعا جدى بگيرند و اختلاف سليقه ها را کنار بگذارند.
پدر شهید شما فکر نمی کنم خودش هم می خواست که شناخته شود... بر روی بنر رفتن و پشت تریبون از ایشان سخن گفتن چیزی نخواهد داشت و نگفتن از ایشان هم چیزی ازشان کم نمی کند.