به نام خدا
روزی روزگاری
غلامعباس حسن پور
قسمت پنجاه و سوم
در قسمت قبل عنوان شد که تا دویست متری مواضع عراقی ها با سکوت کامل پیش رفتیم .
ناخودآگاه صدایی از یک رزمنده بلند شد که عراقی ها آن صدا را شنیدند .
ستون رزمندگان گروهان یا زهرا با انواع سلاح ها زیر رگبار شدیدترین آتش قرار عراقی ها گرفت .
آر پی جی زن ها ، دوشکاچی ها ، نارنجک اندازها ، تیربار چی ها و حتی مینی کاتیوشا های دشمن مکرر به طرف ستون ما شلیک می کردند .
به فرمانده دسته ها گفتم با سرعت هر چه بیشتر نیروهای خود را به پشت دژ و سیم های خاردار برسانند .
کمتر از سه دقیقه گروهان را به پشت دژ نهرخین رساندیم .
پشت کانال دفاعی سیمانی دشمن نهری به نام خین به عرض ده متر و عمق یکصد و هفتاد سانتی متر جاری بود و این نهر تا اروند رود امتداد داشت و پشت آن نهر مواضع دفاعی مستحکم عراقی ها قرار داشت .
خط دفاعی عراقی ها کانالی بتونی و مجهز به انواع سنگرهای تیر بار ، دوشکا و سلاح ها ی خمپاره ۶۰ میلیمتری ، توپ ضد هوایی وحتی مینی کاتیوشا بود .
در داخل کانال هم سنگر های گروهی مجهز و محکم و سنگر های مهمات وجود داشت در لبه ی جنوبی نهر خین دژی به عرض حدود پانزده متر و ارتفاع یکصد و بیست سانتی متر که روی آن دژ پوشیده از انواع سیم خاردار و بین سیم خاردارها هم به وسیله انواع مین مسلح شده بود .
در ردیف اول و آخر سیم خاردارهای خطی به ارتفاع حدود دو متر و بین سیم خاردار های خطی چند ردیف سیم خاردار حلقوی به ارتفاع یک و نیم متر کشیده شده بود .
به فرماندهان دسته دستور داده شد که نیروهایشان در پشت دژ خین پناه بگیرند و فعلا هیچ اقدامی نکنند اما متاسفانه در آن دویست متری که عراقی ها متوجه ستون ما شدند تا خواستیم به پشت دژ برسیم هفت یا هشت نفر از رزمندگان گروهان مورد اصابت گلوله قرار گرفتند .
آن رزمندگان در دم به شهادت رسیدند اسامی آن شهدا را یاد ندارم فقط معاون گروهان شهید سید ابراهیم میرجمالی را مطمئن بودم که در آن مسیر به شهادت رسیده است .
با فرماندهان دسته صحبت کردم واز آقای علی جلالی که به عنوان کمک و مشاور در شب عملیات به گروهان ما اضافه شده بود مشورت گرفتم و قرار شد که تخریب چی های گروهان که نوجوان اما کار بلد بودند با ابزار خود مشغول بریدن سیم خاردار و گشودن معبر در میدان مین شوند و اگر عراقی ها متوجه کار تخر یبچی ها شدند آرپی جی زن ها ، تیربارچی ها و تک تیر اندازان پوشش مناسب آتش ایجاد کرده و سنگرهای عراقی را مورد هدف قرار دهند.
با مشغول شدن تخریب چی ها محل گشودن معبر زیر آتش انواع سلاح عراقی ها قرار گرفت .
سیم های خاردار از استحکام کافی برخوردار بودند و کار تخریب چی‌ها با ابزار قیچی و با وجود سرمایی که به دستان آنها نفوذ کرده بود پیش نمی رفت .
از فرماندهان دسته پرسیدم آن اژدر بنگال هایی که با خود حمل می کردید را دارید ؟
رزمندگانی که میله های اژدر بنگال دست آنها بود جواب دادند بله داریم .
اژدر بنگال ها را آوردند و آن ها را روی هم پیچ کردیم به طول پانزده متر شد .
میله ها را از زیر سیم خاردارها عبور داده و و فتیله انفجاری آن را فعال نموده و در پشت دژ پناه گرفتیم .
با انفجار مهیب اژدر بنگال معبری یک و نیم متری باز شد سعی کردم داخل نهر خین را مشاهده و ارزیابی نمایم اما از پشت دژ مقدور نشد .
به آقای علی حاج علی بیگی گفتم نیروهای خود را آماده کند و به ایشان گفتم من به صورت سینه خیز خود را به نهر خین می رسانم و نهر را بررسی و ارزیابی می‌کنم
با علامت من دسته خود را به صورت سینه خیز و با پوشش آتش از معبر عبور بده سپس با حمله ای برق آسا به خط عراقی ها نفوذ کرده و با ایجاد سرپلی مطمئن دسته های دیگر وارد و عملیات را گسترش می دهند . سپس دسته محمود ثابتی جناح چپ کانال دفاعی دشمن و دسته آقای علی اوسط خوشدونی جناح راست را از وجود عراقی ها پاکسازی
می نمایند و طبق دستور داده شده عملیات را گسترش داده و به محل از پیش تعیین شده می رسیم
خاطره ادامه دارد..