زنگ خطری برای خانواده ها/ تربیت خوب و سالم، حق مسلم فرزندان ماست

یک معتاد مجرم نیست بیمار است اما وقتی خود، اراده ای برای ترک آن مواد مخدر ندارد نباید به چشم بیمار نگاهش کرد چرا که دیگر مجرم است و وقتی در جامعه رها باشد ممکن است در پرتو آن جوانان ناب دیگر هم گرفتار شوند.

تربیت خوب و سالم، حق مسلم فرزندان ماست و مسئولیت فرزندپروری به عهده ی والدین می باشد، مطالعات متعدد نشان داده اند که روش تربیت یا مراقبت والدین از فرزندان نقش مهمی در ارتقای سلامت و پیشگیری از بسیاری آسیب های اجتماعی از جمله اعتیاد دارد.

والدین موظف هستند تا از میان روش های تربیتی مختلف، بهترین شیوه ی پرورش فرزندان را انتخاب کرده و در تربیت آنان به کار بندند.

اگر به اطراف خود نگاه کنیم در می یابیم که اکثر افراد معتاد را کسانی شامل می شوند  که با پیشنهاد دوستان و اطرافیان خود که غالبا پیشنهاد یک نخ سیگار است به آن ذام گرفتار شده اند.

اگر واقع بین باشیم و با دیدی باز به اعتیاد و فرد معتاد شده نگاه کنیم می فهمیم که کسانی که اعتیاد دارند مصرف مواد ا از سنین جوانی آغاز کرده اند.

لازم به ذکر است امروزه کم نیستند دختران و زنانی که در دام اعتیاد به سر می برند و ساکن خرابه های شهر هستند و راه برگشت یا وجود ندارد و یا اراده ی قوی برای تولد دوباه ی زندگی ندارند.

متاسفانه آمارهای شهرستانی نشان می دهد که حدود ۷۰ در صد خانواده ها یک فرد معتاد را دارند که یا واقعا به اعتیاد دچار است و یا به صورت تفریحی از مواد مخدر استفاده می کند.

در آماری دیگر می توان به این نکته اشاره کرد که سن اعتیاد در شهرستان بین ۱۶ تا ۳۰ سال است یعنی سن نوجوانی و جوانی که فرد به دنبال نشان دادن مرد شدن و بزرگی است بیشتر به مواد مخدر جواب مثبت می دهد.

چه خوب است در نوجوانی و جوانی فرزندمان بیشتر مراقب او باشیم چرا که شنیده ها حاکی ازآن است سهل انگاری و خشونت طلبی در اکثر خانواده های جوامع امروزی موجب روی آوردن فرزند جوان و نوجوان این کشور به سمت اعتیاد شده است.

بارها شنیده ایم که نجات یک معتاد نجات جامعه است و به خوبی می بینیم که اکثر افراد معتاد جامعه را نوجوانان و جوانان این مرزو بوم تشکیل می دهد و روز به روز قاتل آشنای اعتیاد، آن ها را به سمت خود فرا می خواند و برای ما بسی واضح است که یک کشور با عقل، تفکر و اندیشه ی یک جوان  به مرحله ی رشد و پیشرفت رسیده است و می رسد.

پس از امروز مراقب نوجوان و جوان ایرانی خود باشیم که فردا دیر است و سعی کنیم با آنها رابطه ای صمیمی داشته باشیم.

از سنین کودکی آموزش را متناسب با سن و تفکر او شروع کنیم تا در آینده دچار این بلای خانمان سوز نشویم.

یک معتاد مجرم نیست بیمار است اما وقتی خود، اراده ای برای ترک آن مواد مخدر ندارد نباید به چشم بیمار نگاهش کرد چرا که دیگر مجرم است و وقتی در جامعه رها باشد ممکن است در پرتو آن جوانان ناب دیگر هم گرفتار شوند.

آیا سزاوار است باز هم به چشم یک بیمار به او نگاه کنیم؟

آینده ی جامعه در خطر است کمی به هوش باشیم…