فرهنگ "فرزند کمتر زندگی بهتر” باید در جامعه به یک ضدارزش تبدیل شود. همچنین شأن و منزلت زنان خانه دار نیز باید ارتقاء یابد. به هر میزان که زنان در محیط خانواده و جامعه از منزلت بیشتری برخوردار باشند میزان پیشرفت آنان در عرصه ازدواج نیز افزایش یافته و میل به تشکیل خانواده و فرزندآوری نیز بیشتر خواهد شد.
به گزارش صاحب نیوز؛ خانواده
یکی از اصلی ترین نهادهای اجتماعی است لذا تغییرات ارزشی در حوزه خانواده از جمله سبک
زندگی، فرهنگ و اقتصاد بر جامعه تاثیرگذار است. مساله مهم جمعیت نیز برخاسته از نهاد
خانواده است.
ابتدای دهه هفتاد برای حل
مشکل مقطعی جمعیت کشور یک برنامه ریزی موقت صورت گرفت که در اجرای آن تا حدودی زیاده
روی شد.
در این تبلیغات افراط و زیاده
روی در تشویق به کاهش فرزندآوری، داشتن فرزند کم را به یک ارزش و فرهنگ در جامعه تبدیل
کرد و بالعکس داشتن فرزند زیاد و جمعیت بالا در یک خانواده به یک ضدارزش تبدیل شد!
حال چه باید کرد که این سیاست غلط که از دهه ۷۰ در جامعه نهادینه شده را به
یک ضدارزش تبدیل کنیم؟ از کجا باید آغاز کرد تا فرهنگ فرزندآوری میان خانواده های ایرانی
محبوب شود؟
یکی از اصلی ترین آفات در
بحث جمعیت نگاه تک بعدی به این مقوله است. سیاستهای جمعیتی که از سوی رهبر انقلاب ابلاغ
شده کلیدواژه هایی است که مانند تکه های یک پازل باید کنار هم قرار بگیرد تا به نتیجه
مطلوب برسیم.
در عصر حاضر که رفاه و راحت
طلبی حرف اول را می زند طبیعی است که سخن گفتن از فرزندآوری چندان به مذاق خانواده
های ایرانی خوش نمی آید، چرا که نقش مادری به حاشیه رفته است و زن خانه دار در تعریف
سبک زندگی جدید "عقب مانده” معرفی می شود هر چند که ترویج این تفکر مغایر با سبک زندگی
ایرانی اسلامی است.
بنا به فرموده رهبر معظم انقلاب
ما در بخش نرم افزار تمدن اسلامی که همان سبک زندگی اسلامی است بعد از انقلاب پیشرفت
چندانی نداشته ایم؛ این واقعیتی است که علی رغم تاکیدات رهبر انقلاب باز هم به آن توجه
کافی و لازم نمی شود.
آنچه در بحث افزایش جمعیت
مهم است سبک زندگی و نوع نگرش ما به زندگی است که باید تغییر کند.
عامل بسیار مهمی که با مساله
جمعیت ارتباط تنگاتنگ دارد بحث ازدواج است. وقتی ازدواج در سنین بالا صورت بگیرد میل
به باروری و فرزندآوری کاهش می یابد. بدیهی است وقتی میزان ازدواج پایین باشد جمعیت
مادران نیز رو به کاهش می رود. از سویی ازدواج دیرهنگام و به موازات آن افزایش طلاق
در جامعه از قبیل طلاق رسمی و طلاق عاطفی تهدیدی جدی در بحث جمعیت تلقی می شود.
موضوع دیگری که جمعیت را تحت
الشعاع خود قرار داده بحث تربیت فرزند است. با توجه به شرایط فعلی جامعه و گسترش شبکه
های اجتماعی و اینترنت انحراف دیگر سن و سال نمی شناسد و حد و مرزی ندارد. بنابراین
طبیعی است که والدین دغدغه تربیت فرزند داشته باشند و با توجه به اینکه متاسفانه هنوز
روانشناسی غربی بر فضای تربیتی جامعه حاکم است نگرش مردم به فرزندآوری نگاه دینی نیست
و در این زمینه نیز آگاهی لازم به مردم داده نشده است.
با همه این تفاسیر چند سالی
است زنگ خطر کاهش جمعیت و به تبع آن پیری جمعیت ایران در چند سال آینده به صدا در آمده
است. ولی گویا مسئولان این هشدار را جدی نگرفته اند و از تبعات و عواقب سالمندی آگاه
نیستند!
پیر شدن جمعیت یک اتفاق ساده
نیست که بتوان از این مساله به راحتی گذر کرد، بلکه مشکلات جبران ناپذیری را به همراه
خواهد داشت و با هیچ راهکاری جز افزایش جمعیت در امروز برطرف نخواهد شد.
به طور حتم نخستین گام برای
حل بحران جمعیت اقدامات فرهنگی و برداشتن موانع ازدواج برای جوانان است که این خود
نیازمند یک جهاد فرهنگی و عزم ملی است.
فرهنگ "فرزند کمتر زندگی بهتر”
باید در جامعه به یک ضدارزش تبدیل شود و سیاستها بر حمایت از مادران شاغل، و پرداخت
حق اولاد به مادران افزایش یابد. هم چنین شأن و منزلت زنان خانه دار نیز باید ارتقاء
یابد.
به هر میزان که زنان در محیط
خانواده و جامعه از منزلت بیشتری برخوردار باشند میزان پیشرفت آنان در عرصه ازدواج
نیز افزایش یافته و میل به تشکیل خانواده و فرزندآوری نیز بیشتر خواهد شد.
زنان ایرانی به عنوان نیمی
از جمعیت کشور می توانند در جهت کاهش آثار تخریبی و فرهنگ غرب که در سالهای اخیر به
مسائل سیاسی آلوده شده و در قالب تهاجم فرهنگی، افکار و رفتار مردم ایران را مورد هدف
قرار داده است نقش تعیین کننده ای داشته باشند.
افزایش جمعیت فقط و فقط وظیفه دولت و مجلس نیست بلکه باید عموم مردم در صدد حل بحران برآیند و با پیروی از الگوهای اسلامی و سبک و سیاق زندگی ائمه اطهار علیهم السلام فرهنگ دینی را در جامعه ترویج و اجرا کنند.