گسترش استفاده از فضای مجازی، جایگزین آشنایی‌های رو در رو شده است، به طوری‌که گاه شناخت‌ها و رابطه‌ها در فضای مجازی مبنای ازدواج می‌شود، جایی که انسانها ماسک هایشان بر صورت است.
حکیمه سلحشوری بهزادی/ تب توهم (انتخاب مورد نادرست برای ازدواج
طبق معیارهای ذهنی و اشتباه) ناشی از رسانه، دانشگاه، موسیقی و فضای مجازی بین جوانان
شایع شده است، این بیماری که مدت زمان مدیدی است در فضای فکری و فرهنگی کشور آغاز شده،
در مسیرش قربانیان زیادی داشته است. می توان گفت طلاق روز افزون و کاهش ازدواج، آخرین
ایستگاه این مسیر نابخردانه است.
شاید باور پذیر نباشد اما گاه قوه تشخیص و منطق با قرار گرفتن
در معرض متغییرهای محیطی کاهش می‌یابد و این در صورتی است که برای تصمیم گیری درست
در مورد هر کاری باید اطلاعات درست و کافی به همراه قوه تحلیل کارآمد با هم تلفیق شوند
تا بتوان به ماحاصل آن تصمیم اعتماد کرد و آنگاه می‌توان توکل بر خدا را در انتهای
معادله قرار داد.
ازدواج تصمیمی مهم و اساسی است و شکست در این امر مهم بخش بزرگی
از زندگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در جریان روابط امروزی، جوانان برای گرفتن این
تصمیم مهم دچار یک آسیب جدی شده‌اند. دور شدن جوانان از فضای واقعی زندگی و قرار گرفتن
در فضاهایی که بخش بسیار کمی از واقعیت بهره می‌برد آنها را در در معرض آسیب قرار
داده است.
از میان چندین عامل، دانشگاه به عنوان یک فضای آموزشی شرایطی
را برای دانشجویان فراهم می‌آورد تا بتوانند تخصص در یک رشته خاص را بیاموزند، اما
شواهد و خروجی ها نشان می‌دهد که این فضا تفاوت بسیار فاحشی با واقعیت بیرون از دانشگاه
دارد. اینکه در دانشگاه دختران و پسران از شخصیت واقعی خود بسیار دور می‌شوند و آنچه
که هستند را به نمایش نخواهند گذاشت و مطلب دیگر این است که محتوای دروس دانشگاهی نیز
در این میان جوانان را بیشتر از واقعیت های موجود در دنیای حقیقی دور می‌کند.
همچنین روابط موجود میان استاد و دانشجویان دارای چارچوب و خط
قرمز است و دانشجویان در دانشگاه تنها علمی را می‌آموزند که روح زندگی ندارد. دانشجویان
علاوه بر اینکه در دانشگاه از خود واقعی اشان دور می شوند، برای زندگی در فضای واقعی
زندگی نیز آماده نمی شوند و بحث ازدواج درست یکی از بخش های مغفول در دانشگاه هاست.
تولیدات فرهنگی موجود در کشور، از دیگر عوامل دور کننده جوانان
از فضای واقعی زندگی است، تولیدات رسانه‌های داخلی و خارجی، از فیلم‌ها گرفته تا موسیقی
همگی بر ایجاد این فاصله موثرند. توهم ناشی از این تولیدات، احساسات گذرایی را در فرد
ایجاد می‌کند که موجب رفتارهای جدی در فرد می شود، جالب است بدانیم که علاقه‌های منجر
به ازدواج اشتباه، گاهی از گوش دادن یک آهنگ یا دیدن یک فیلم نشات می‌گیرد! تصمیمی
که با چشم بستن بر تمام حقایق زندگی فردی گرفته می‌شود!
عامل دیگری که در سالهای اخیر بر رشد توهم در جوانان موثر بوده
است، گسترش استفاده از فضای مجازی بوده است، چیزی که جایگزین آشنایی‌های رو در رو شده
است، گاه شناخت‌ها و رابطه‌ها در فضای مجازی مبنای ازدواج می‌شود، جایی که انسانها
ماسک هایشان بر صورت است. این در حالی است که حقیقت اطلاعات علمی گسترش یافته در این
فضاها زیر سوال است چه برسد به اطلاعات شخصی و افراد به این اطلاعات اعتماد می کنند
و بر اساس آن دست به اقدام می‌زنند.
شواهد حاکی از آن است که آنانی هم که در فضای واقعی‌تر نه فضاهای
مورد اشاره، برای ازدواج اقدام می‌کنند نیز تفاوتهای فکری، جغرافیایی و فرهنگی موجود
را به حساب تفاوتهای ناچیز می‌گذاردند و عده‌ای نیز این تفاوتها را به زمان واگذار
می‌کنند که انسانها را تغییر می‌دهد و زحمت و سختی شناخت واقع بینانه را در دوره آشنایی
به خود نمی دهند.
تب توهم این روزها از طریق رسانه، دانشگاه، موسیقی و فضای مجازی
بین جوانان شایع شده است، این بیماری که مدت زمان مدیدی است در فضای فکری و فرهنگی
کشور آغاز شده است، در مسیرش قربانیان زیادی داشته، می توان گفت طلاق روز افزون و کاهش
ازدواج، آخرین ایستگاه این مسیر نابخردانه است در واقع در این فضا نیازی به داروی روانگردان
نیست و این عوامل در حکم کاهش دهندگان هشیاری نه تنها نسل جدید، که نسل قدیم هم هست.
باید گفت ازدواج‌های کنونی ما حکایت خیاطی است که گز نکرده ببرد و کوتاهی قبا را به
شومی بخت حواله کند نه کوتاهی عقل!
متاسفانه توان و قدرت این ابزارهای قوی- رسانه، دانشگاه، موسیقی و فضای مجازی- بسیار بالاتر از توان ابزارهای قدیمی ارشادی مورد استفاده مسئولان ذی ربط است که بخواهد اثر آنها را خنثی کند (ایجاد رفتار درست در جوانان پیشکش این مسئولان باشد) و باید دید سر این قصه دراز؛ اما نه افسانه، بلکه واقعی به کجا ختم می‌شود.