اصلاح طلبی آری، منفعت طلبی هرگز!

به گزارش تابناک مرکزی، انتخابات مجلس 94 ، اتفاقات قبل از آن و نتایج نهایی آن در اراک، بار دیگر مجالی شد برای آنکه بهتر پی ببریم مانند بسیاری از موارد دیگر، اصلاحات نیز در اراک فرسنگ ها دورتر از آنچه در تهران اتفاق می افتد قرار دارد و ثمره پیشی گرفتن منفعت طلبی از اصلاح طلبی در اراک ، نه بزرگ مردم به اصلاح طلبان در انتخابات مجلس دهم بوده است.

انتخابات همواره فرصتی برای شناخت بهتر بوده است، چه برای مردم و چه برای کاندیداها و احزاب سیاسی. مردم می توانند از قرار گرفتن کاندیداها و احزاب سیاسی در موقعیت های حساس و تصمیم گیری های مهم آنان بهتر به ماهیت و نیتشان پی ببرند و در سوی دیگر نیز احزاب می توانند بازخورد رفتارها و تصمیمات مهم خود را در آرا مردم و نتایج انتخابات جست و جو کنند و متوجه شوند که کجای مسیر را اشتباه طی کرده اند.

پس از کش و قوس های فراوانی که در زمینه تایید و یا رد صلاحیت های صورت گرفته در این دوره از انتخابات مجلس به وجود آمد و با عدم احراز صلاحیت رئیس شورای اصلاح طلبان استان مرکزی در ابتدای مسیر و تایید صلاحیت وی با تاخیر چند روزه، جبهه اصلاحات در اراک با چالشی مهم روبرو شد که بدون شک نحوه برخورد سردمداران اصلاحات اراک با این چالش می توانست مهم ترین آزمون برای آنان در طول انتخابات های اخیر باشد. از سوی دیگر تصمیمات اتخاذ شده در برهه های زمانی این چنینی در دل هر حزب و جناحی همواره می تواند تصویر بسیار خوبی از خواسته ها و نیات آن احزاب بدست دهد و تکلیف را بر بسیاری روشن کند که این جناح سیاسی، پیروزی فرد مورد نظر خود را مقدم می شمرد یا اینکه پیروزی جریان سیاسی فوق الذکر و تفکر مدنظر آن در صدر خواسته های آن حزب قرار دارد.

اما اصلاح طلبان در اراک به جای آنکه اندکی از روی دست همتایانشان در سایر کلانشهرها نگاه کنند و از خودگذشتگی و تدبیر را برای نخستین بار در این انتخابات تمرین کنند، باز هم راه خود را رفتند و ترجیح دادند به جای پیروزی جریان فکریشان در انتخابات به وعده هایی که از برخی کاندیداهای حاضر در لیستشان شنیده بودند فکر کنند و همین امر سبب شد تا آنان چشم به روی بسیاری از واقعیات ببندند و همین کش و قوس و تفرقه افکنی میان آنان که بدون شک مسبب آن تنها و تنها، سردمداران اصلاحات در اراک بوده اند و نه خود کاندیداها، کار را به شکسته شدن رای اصلاح طلبان و البته ایجاد شکافی عظیم میان آنان کشاند تا از اینجا به بعد عدم همگرایی و دودستگی نیز به جمیع محاسن اصلاح طلبان در اراک اضافه شود و کشمکش ها در میان نیروهای آنان از این به بعد بیش از پیش نمود پیدا کند.

اصلاح طلبان اراک، این بار بازهم فرصت بسیار مناسبی در اختیار داشتند تا با توجه به موج ایجاد شده از سوی رهبران اصلاحات در سطح کشور، خود را با این جریان همراه کنند و پس از سالها، بار دیگر طعم پیروزی در یکی از انتخابات های استانی را بچشند و کرسی مجلس را از آن خود کنند اما آنها این بار هم فرصت را غنیمت نشمردند و بهترین موقعیت را برای همراهی با این موج، فدای برخی منافع شخصی کردند تا بار دیگر و در امتحانی به مراتب ساده تر از گذشته، مردود شوند و اکنون نیز چشم امید به رای آوری کاندیدای اخیراً اصلاح طلب شده شان (!) آن هم در دور دوم داشته باشند غافل از اینکه یاران خود را به دست خود خانه نشین کرده اند و در جستجوی منافع خود گرد جهان می گردند.

بد نیست اگر یادآوری کنیم که همه وهمه این اتفاقات در مقطعی رخ می دهد که اصلاح طلبان در تهران صد درصد کرسی های مجلس را از آن خود کردند و سی نماینده را در همان دور نخست و با پیروزی قاطع به مجلس فرستادند اما اصلاح طلبان اراک همچنان ترجیح داده اند سرهایشان را در برف فرو کنند و به جای بررسی علل به ناامیدی کشاندن لیست امید بدست خودشان، فخر پیروزی اصلاحات در پایتخت را به رقبایشان بفروشند و کودکانه فریاد "اصلاحات پیروز است" سر دهند.